میروم خسته و افسـرده و زارسـوی منزلگــه ویرانه خویشبه خـدا می برم از شهـــر شما دل شوریــده و دیوانــه خویشمی برم تا که در ان نقطه دورشستشویش دهم از رنگ گنـاهشستشویش دهم از لکه عشــقزین همـــه خواهش بیجا وتباهمی برم تا زتو دورش ســـازمزتو ،ای جلــــوه امید محــــالمی برم زنـــده بگورش سازمتا از این پس نکنــد یاد وصالناله می لرزد،می رقصد اشک آه ، بگــــذار که بگریزم مـــناز تو ، ای چشمه جوشان گناه شایـد آن به کـه بپرهیـــزم منبخـــدا غنچـــــه شـــادی بودمدست عشق آمد و از شاخـم چید شعلــه آه شد م ، صــد افسوسکه لبــم باز بر آن لب نرسیـــد عاقبت بنــد سفـــر پایـــم بستمیروم، خنده به لب،خونین دلمی روم از دل من دست بردارای امیـــــد عبث بی حاصــــل.فروغ فرخزاد شعر زیبا فروغ فرحزاد
شعرزیبا سهراب سپهری
برم ,دل ,، ,شستشویش ,فروغ ,دهم ,می برم ,دهم از ,برم تا ,شستشویش دهم ,از شاخـم
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت